Naar het project WATERSTANDEN en deelnemende kunstenaars>
1 juli t/m 12 juli
Mijn kunst vertelt over de omgeving: gaat over plekken, straten, architectuur en landschap. Als beeldend kunstenaar spoor ik mensen aan met nieuwe ogen naar plekken te kijken, ook als dit ogenschijnlijk betekenisloze plekken zijn. Het is een uitnodiging tot opnieuw ontdekken, het bijzondere in het gewone te zien. Maar ook om zelf verhalen toe te voegen.
Ik gebruik altijd figuratieve elementen in mijn werk. Ik vind de herkenbaarheid voor de toeschouwer belangrijk, maar presenteer het toch anders dan wat je in werkelijkheid ziet.
Het project ‘Waterstanden’ geeft mij de gelegenheid om met plekken bezig te zijn, nieuwe ‘wereldjes’ te creëren. Met het materiaal dat ik heb meegenomen en wat ik rond de Telpost vind, maak ik objecten en kleine installaties. Die gebruik ik vervolgens in korte filmpjes, die ik ‘s avonds regelmatig projecteer op de ramen van de Telpost, zichtbaar vanaf de dijk. Zowel de objecten als de filmpjes wil ik bij de eindexpositie in september laten zien.
De Telpost is een fijne plek om te werken. Nog meer dan in mijn atelier krijg ik hier de bevestiging dat ik als kind veel te vroeg ben gestopt met spelen.
.
.
.
.
.
LINK NAAR FILM I
LINK NAAR FILM II
LINK NAAR FILM III
LINK NAAR FILM IV
LINK NAAR FILM V
Toen ik twee jaar geleden – juli 2018 – de deur van de Telpost achter me dichttrok, werd ik vrijwel meteen overvallen door een rare kriebel in mijn buik. Weemoed: het verlangen naar wat voorbij is terwijl je weet dat het niet terug komt. Maar het kwam wél terug! Wat was het weer fantastisch om hier opnieuw artist-in-residence te mogen zijn. De Telpost is een plek om verliefd op te worden. Een verliefdheid die ik moet delen met heel veel anderen…
Toen ik op 1 juli, nu twaalf dagen geleden, hier neerstreek, had ik nog geen uitgewerkt plan. Wel dat ik objecten zou maken die ik misschien ook zou inzetten voor filmpjes. De gedachte ‘elke dag een nieuw fysiek kunstwerk én een filmpje’ heb ik laten varen: dat zou ten koste gaan van de kwaliteit.
Ik had best wat spullen mee, maar vergeleken met mijn atelier was de hoeveelheid materiaal en gereedschap maar beperkt. Dat betekende dat ik soms andere keuzes moest maken dan ik gewend ben. En dat is eigenlijk ook wel heel overzichtelijk. Dat je het moet doen met wat je hebt. Trouwens: de omgeving, de natuur, biedt zó veel bruikbaar materiaal. Een steen, de poot van een rivierkrab, een droog takje: soms zijn het al kant-en-klare kunstwerkjes.
Nu al zie ik uit naar eind september, wanneer we met de veertien kunstenaars van Waterstanden samen een mooie afsluitende expositie gaan bouwen!