Ria Roerdink
Klik op foto in gallery voor vergroting
Dag 11
Poetry Songs met Jan Hoenselaar.
Dag 8 en 9
Vanuit een heel andere hoek benader ik mijn ‘Tekening in het bos’. Een nieuwe plek. Rondom een paar nieuwe bomen maak ik drie dimensionale vormen die tegelijkertijd een verbinding leggen met de ‘ hoge ‘ lijnen en met de lijntjes naar buiten toe. Vanaf een afstand kun je de tekening niet zien, maar dichterbij zie je een steeds veranderend beeld wanneer je erdoorheen loopt. De verticale lijnen zijn daarbij erg belangrijk geworden. Mochten deze lijnen verdwijnen dan blijven de spectaculaire lijnen heel hoog in de bomen over. Ook dat levert een op zichzelf staand beeld op. Ik vind het heel mooi hoe de zwarte lijnen vanuit het groen tevoorschijn komen en zo voor een extra dimensie in het bos zorgen.
Op 9 mei hebben Jan Hoenselaar ( muzikant ) een lange dag gerepeteerd in en om de Telpost waar we zondagmiddag 8 mei om 16.00 uur op zullen treden. De Giro Karavaan is dan weer vertrokken; we zijn dan ook vanuit Nijmegen weer bereikbaar. De eerste Poetry Song die we gaan spelen is ‘ Landscapes’, de eerste regel ‘ Eén tel op de rivier’.
Dag 7
Nog hoger en groter zijn de lijnen die in de lucht getrokken worden door de vliegtuigen; een moment kruisen ze mijn lijnen in het bos. Vandaag heb ik weer enkele grote ingrepen gedaan met het weghalen van lange witte lijnen en het toevoegen van, lager gespannen, zwarte lijnen. Hierdoor wordt een ander deel van de ‘ tekening’ zichtbaar. Het is spannend om te zien hoe de ruimte begrensd kan worden door gebruik te maken van een paar lijnen en wanneer er dieptewerking ontstaat; alsof er een tastbare driedimensionale vorm gemaakt wordt. Vooral ook door het maken van verticale verbindingen ontstaan er nieuwe ‘ kamers’ in het bos.
Dag 6
Telpost OP BIVAK
De luchten zijn onontkoombaar hier op de Telpost. Een zich continu ontvouwend ” landschap” van wolken, dreigend of niets anders dan pure ruimte waarin je meegenomen wordt. Soms is het bijna onmogelijk om mij los te rukken uit dit “landschap” in de Telpost. Ook De Halve Bunder heeft zijn eigen dynamiek en aantrekkingskracht. Vooral als ik 5 á 6 meter hoog in een boom klim en mijn hoogtevrees los laat en in “de ruimte van het bos” kan kijken. De “hoge lijnen” in de bomen beginnen een begrenzing te vormen. En nu zijn ook de eerste lijnen gespannen vanuit het groen waardoor er een driedimensionaliteit ontstaat waar ik naar op zoek ben. Het blijft spannend om te zien of deze ” bereikbare ” lijnen van mijn tekening het gaan overleven.
Vandaag vanuit de Telpost gerepeteerd samen met Jan Hoenselaar met wie ik a.s. zondag ga optreden, bij de Telpost vlakbij de rivier. Dit is wel een heel speciale locatie!
Dag 5
Een dag vol rumour – plotseling een perfecte ” zomerse ” dag.
In het bos zoek ik de ruimte tussen de bomen. Het bos ziet er heel anders uit in dit licht zonder dreigende wolkenluchten.
De eerste ” ingrepen” die ik gisteren gedaan heb, zijn perfect op hun plaats; vooral de lijnen van zwarte draad die op grote hoogte door de bomen geschoten zijn. Daardoor moeten de witte lijnen die ik eerder gespannen heb verplaatst worden.
Vandaag ga ik op zoek naar de verbinding tussen de hogere en lagere delen. Een verbinding zodat ik naar een driedimensionaliteit toe kan werken. Die zal ik op een andere manier tot stand moeten brengen. Soms is het namelijk niet mogelijk, bv door het ontbreken van takken, een noodzakelijke verbinding te maken.
Het wordt me steeds duidelijker dat deze ” Tekening in het Bos” er heel anders uit zal gaan zien dan wat ik mij erbij voorstelde toen ik hier 5 dagen geleden aankwam.
Er komen veel mensen langs die vragen wat ik aan het doen ben en ” wat het voor moet stellen”. Ik antwoord dat ik een tekening aan het maken ben in de ruimte tussen de bomen.
De ruimte is mijn papier
Dag 4
Het schieten van lijnen met een katapult gecombineerd met een hengel is heel succesvol.
Ook het pijltjes schieten maakt het onmogelijke mogelijk.. Gerold van papier en de punt verzwaard met een spijker, weggeblazen in een plastic buis. Wanneer ook nog een dunne vislijn aan het pijltje bevestigd wordt is dat het perfecte ” wapen ” voor mijn anders onbereikbaar hoge bomen.
Linten worden op onwaarschijnlijke hoogtes door de bomen ” geblazen”.
Paul van Hontem hanteert de katapult; Anja Middelkoop schiet de pijltjes.
Ik zie de tekening in het bos ontstaan.
Heel anders dan voorzien; heel spectaculair.
Dag 3
Tekening in het bos
Vandaag ben ik aan het werk gegaan op locatie. Het spannen van de eerste draden tussen de bomen is erg spannend en ook weerbarstig. De uitdaging is om zo hoog mogelijk in de bomen de draden te bevestigen. Met behulp van een lange ladder, een nog langere stok en vooral ook met de hulp van Anja Middelkoop, lukt het om een eerste ‘laag van linten’ tussen de bomen te hangen.
In de loop van de middag is het steeds harder gaan waaien. Op een gegeven moment beginnen de draden te ‘zingen’ als de snaren van een gitaar, zware geluiden, bijna alsof er een ‘ boot langsvaart’.
Ik zie dat het noodzakelijk is voor mijn tekening om nog hoger in de bomen te komen. En ik bedenk allerlei gooi- en werptechnieken die zouden kunnen werken. Morgen na het sluiten van de Telpost om 16.00 uur ga ik opnieuw naar de Halve Bunder om dit uit te proberen.
Een driedimensionale tekening in de ruimte buiten blijkt van een heel andere orde te zijn dan een 3d tekening binnen, in een begrensde ruimte.
Dag 2
Vandaag is een ‘Telpost dag’ geworden, met uitstapjes naar de Halve Bunder en repetities van de Poetry Songs samen met Jan Hoenselaar, voor ons optreden van 8 mei hier op de grens, waar de Rijn overgaat in de Waal. Het nummer ‘ Loud’ klinkt hier anders en het is de perfecte plek om te starten met het nieuwe nummer ‘ Slow Breath’.
Vanuit mijn uitkijkpost hoog boven de rivier volg ik de boten en de dreigende zwarte luchten; vandaag echter valt de meeste regen ergens anders.
Iedere keer als ik rondloop op de Halve Bunder, lijken de plekken in het bos die ik gekozen heb, en vooral de bomen, veranderd. Ondanks de kou wordt het nu snel groener en ondoorzichtiger waardoor ik mijn plannen bij moet stellen. En ook de hoogte van de bomen geeft problemen. Met mijn ladder van maar 6 meter zal ik naar andere oplossingen moeten zoeken.
Het maken van tekeningen binnen is ontoereikend geworden. Tijd om mijn uitkijkpost te verlaten en ter plekke aan het werk te gaan en de veranderingen mee te nemen in de lijnen van de tekening in het bos.
Dag 1
De start van dag 1 wordt vertroebeld door eindeloze luchten vol met hagel-en sneeuw buien. Iedere handeling wordt vertraagd terwijl mijn laarzen vollopen met hagelstenen.
Koud – ongewoon en toch de Halve Bunder waar ik OP BIVAK ben.
‘ OP BIVAK ‘ geeft ontberingen, extreme omstandigheden. Zes graden brengt mij echter niet dichterbij mijn tekening in het bos.
Het is al avond voordat ik poolshoogte neem aan Ons Genoegenpad.
Ik bepaal mijn plek – of plekken eigenlijk.
Terug in de Telpost vol kou aan mijn huid begin ik met het aanbrengen van lijnen en vormen op foto’s van de plekken op de Halve Bunder, die steeds meer van mij worden.
Reuzen in het bos. Geometrische vormen zijn voor nu genoeg. Géén uitkijktorens, geen huizen.
Het reageren op en gebruikmaken van de lijnen van de bomen en de takken is al overweldigend.
Gedragen worden op de vormen van het bos. Het bos dat zo gesloten in zichzelf leeft.
Een bos van wolven.
© 2025 Kunst in Millingen | ruimte voor kunst
Powered by Wordpress. Designed by Themnific™