Tekstregel a: ‘Beste Marc, je ziet, ik heb de handschoen opgenomen en een televisiecommercial geschreven voor dat Amerikaanse uitzendbureau, Kenny Connect.
Uit: Thomas Rosenboom- Zoete mond Blz.232, r.5 (doortellen naar pagina 233)
-Een wonderlijk voorval bij de toewijzing van mijn zin. De getallen die ik noemde (232 & 5) leidden tot een leegte. Immers op pagina 232 van het boek van Thomas Rosenboom staan maar 4 regels. Carte blanche, zou je dus denken. Maar nee, er werd doorgeteld naar pagina 233. Ik heb de vrijheid genomen ietsje verder dan de aan mij gegeven regels te kijken en las de zinnen: ‘…Het gaat ook om iemand die toe is aan een andere baan. Daarom heeft mijn commercial als motto de titel: “Tijd voor iets nieuws…?” (“Ready for something new…?” of “Ready for a change…?”) Dat moet aan het begin van het filmpje worden ingesproken, en aan het einde nog een keer…’
In 1997 realiseerde ik in opdracht Van Dale Schoenen het ‘Decembermannetje’, een multiple in een oplage van tachtig dat gedurende de decembermaand bij wijze van promotie in alle etalages van de winkelketen kwam te staan. Het mannetje droeg afwisselend drie hoofddeksels: een sinterklaasmijter, een kerstmannenmuts en een eindejaarsvuurpijl. Na afloop kwamen een groot aantal Decembermannetjes retour en in 2000 maakte ik in het kader van de reeks “Godsgeschenken” in de Grote Kerk van Veere voor deze mannetjes ieder een eigen hoed, met de gedachte ‘What difference a hat makes’; anders gezegd ‘Kleren maken de man’. –
Voor ZINNEBEELD heb ik de mannetjes op film gezet, met de introducerende tekst ‘Ready for something new…?’
.
Tekstregel b: Die meidoorn, met de zon, heeft een nachtegaal tussen zijn bloemen.
Uit: Jan Siebelink – De overkant van de rivier Blz 7, r. 33
– Ik heb geen groene vingers, ik ben geen vogelaar. Ik zie soms meer dan me lief is. Wekelijks maak ik een wandeling door de Ooypolder bij Nijmegen. Altijd op donderdagochtend. Steeds dezelfde route. Op 30 april 2020 was dat anders. In de morgen regende het, dus pas om 13.00 van start. Voordat ik het goed en wel besefte wezen bloeiende meidoornstruiken mij de weg. Ik kwam op wegen en paden die ik niet eerder gelopen had. Het was een paradijselijke ervaring. Goddelijk. Je zou zeggen ‘Is dat niet teveel gezegd?’. Nee, dat is het niet. –
.
Tekstregel c: Peter kwam ook vaak op de rand van zijn bureau zitten, volgde Simons commentaren in de boeken en oefende de handtekening van zijn vader, die hij de mooiste vond van alle handtekeningen van alle vaders in de wereld.
Uit: Jan Siebelink – De overkant van de rivier Blz. 214, r. 4
-Als kleine jongen bracht ik bij ons thuis in de salon uren door in de luie stoel van mijn vader. Ik wiegde mezelf daarin heen en weer – beter gezegd van voren naar achteren – en kwam zo in een cadans waarbij ik bij elke tweede beweging luidop ‘mama’ zei. Monotoon, bijna als een mantra. Voor mij was het rustgevend, mijn zussen werden er gek van. Ik dacht er niet bij na. En zodra ik wel ging nadenken voelde ik me schuldig dat ik telkens ‘mama’ riep, en niet ‘papa’. Ik wilde eerder al eens iets met dit gegeven doen. De zin ná ‘de mijne’ gaf nu de doorslag.-
.
Tekstregel d: Toen in de negentiende eeuw de handel in slaven werd verboden , ‘zei ik, terwijl Kofi de ene sleutel na de andere probeerde, ‘zochten de Hollanders en de Ashanti allebei naar nieuwe wegen om toch profijt te blijven trekken van hun oude handel.’
Uit:Anna Enquist – Het meesterstuk Blz. 320, r.18
-Als ik op wikipedia informatie opzoek over de Ashanti lees ik: ‘…In 1837 stuurde de Asantahene Kwaku Dua twee prinsjes, zijn zoon Aquasie Boachi en zijn neef Kwame Poku naar Koning Willem I…”, dan denk ik: Ja hoor, er zijn weer prinsjes op mijn pad! De link naar de kleine prins Bart en zijn nieuwe speelkameraadje is al gauw gelegd. –
.
Tekstregel e: De solidariteit van het Russische volk met dieren is een oprechte.
Uit: Marente Moor – Kleine vogel, grote man Blz.32, r.15
De titel van het boek ‘Kleine vogel, grote man’ in combinatie met een zin over oprechte solidariteit met dieren in Rusland…
Eens wilde ik niet naar Rusland, omdat er met de mensenrechten wordt gesold. Toch ben ik er heen gegaan. Ik herinner me het vrouwtje op de markt in Moskou . Zij bood een vogeltje in een kooitje te koop aan.
.